در این راستا وزارت راه و ترابری نیز تشکیل ستاد ویژه خصوصیسازی را مد نظر قرار داده و این ستاد مراحل پایانی تشکیل را طی میکند.
نکته قابل توجه در واگذاری سهام شرکتهای زیرمجموعه راه و ترابری زیانده بودن این شرکتها است که بهعنوان مانعی در جهت واگذاری قلمداد میشود. با سعید حسامی مدیرعامل شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران پیرامون واگذاری سهام این شرکت و اقدامات انجامشده گفتوگو کردهایم.
با ابلاغ سیاستهای اصل 44 چه اقداماتی برای واگذاری شرکت ایرانایر صورت گرفته است؟
با توجه به اینکه شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران جزو شرکتهای زیانده زیرمجموعه وزارت راه و ترابری است معتقدم درصورت تصمیم به واگذاری این شرکت در وضعیت کنونی متقاضی برای خرید نداشته باشد.
برای واگذاری شرکت هما تلاش میکنیم تا در اسبرع وقت ضوابط لازم برای تغییر وضعیت شرکت و امکان عرضه آن در بورس فراهم شود، برای تحقق این امر باید بسیاری از قوانین و مقررات و اساسنامه شرکت تغییر نموده و مسایل و مشکلاتی که موجب ضرردهبودن شرکت است مشخص و رفع شود و به تدریج به سمتی حرکت کنیم که با سوددهی امکان واگذاری سهام شرکت در بورس وجود داشته باشد. اکنون مطالعه و بررسی امکان این واگذاری و به کارگرفتن مشاورین لازم در حال اجراست.
در شرایط کنونی امکان واگذاری سهام این شرکت تا چه حد است؟
معتقدیم راه حل مناسب برای واگذاری این شرکت، سوددهی آن است و براین اساس برای آنکه بتوانیم متناسب با سایر شرکتهای هواپیمایی دنیا رشد کرده، مشکلات موجود را رفع و با آنها رقابت کنیم باید قوانین و مقررات لازم وجود داشته باشد چرا که نمیشود سایر شرکتهای هواپیمایی دنیا با استفاده از قوانین و مقررات بخش خصوصی فعالیت نموده اما مقررات دست و پاگیر دولتی مانع فعالیت شرکت هما باشد.
بنابراین معتقدم ابلاغ سیاستهای اصل 44 قانون اساسی توسط مقام معظم رهبری برای همه شرکتهای دولتی و خصوصاً شرکت ایرانایر که باید شرکتی بینالمللی و قادر به رقابت با همه شرکتهای دنیا باشد میتواند بسیار راهگشا و موثر باشد.
گرچه ممکن است اکنون سرعت لازم را برای واگذاری شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران نداشته باشیم اما تلاش میکنیم تا راهکارها و برنامههای لازم برای خصوصیسازی را در این شرکت اعمال کنیم.
با توجه به زیاندهبودن شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران امکان واگذاری سهام این شرکت با سایر شرکتهای سودده وجود دارد؟
شرکتهای سودده در وزارت راه و ترابری بسیار کم است و گر چه این امکان وجود دارد تا شرکتهای سودده و زیانده را در قالب سبد سهام در بورس عرضه کنیم و خریداران میتوانند این شرکتها را پس از خریداری به سودده تبدیل کنند اما هنوز در وزارت راه و ترابری برنامهای برای واگذاری سهام شرکتها به صورت سبد سهام عنوان نشده است گرچه اطلاع دقیقی از سایر شرکتهای زیرمجموعه وزارت راه ندارم اما به نظر میرسد هیچ مجموعهای در وزارت راه سوددهی چندانی ندارد بنابراین باید به دنبال آن باشیم تا شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی را به شرکتی سودده تبدیل نموده و بتوانیم قوانین خصوصیسازی را در این شرکت اعمال کنیم.
چه ساز وکارهایی برای سوددهشدن شرکت ایرانایر باید مورد توجه قرار گیرد؟
نخستین گام آزادسازی نرخ بلیت هواپیما است اکنون بیشتر شرکتهای هوایی حملونقل دنیا سود خود را از محل پروازهای داخلی تامین میکنند چرا که این پروازها در انحصار آنها بوده و در پروازهای خارجی به دلیل رقابت با سایر شرکتهای دنیا عموماً شرکتهای هواپیمایی ضرر میدهند.
این در حالی است که رویه مذکور در ایران تقریباً برعکس است و یا در بسیاری از پروازهای داخلی و خارجی ضرر میدهیم. نرخ کنونی بلیت هواپیما در هیچ جای دنیا وجود ندارد. معتقدیم حتی در صورتی که دولت یارانه سوخت را حذف نموده و سوخت را به نرخ بینالمللی عرضه کند نیز باید نرخ بلیت هواپیما براساس نرخ بازار تعیین شود.
با این روند سوددهشدن این شرکتها برای واگذاری نیازمند چه مدت زمان است؟
این موضوع بستگی به مدت زمان اعمال تغییرات لازم درزمینه اساسنامه تاسیس شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران و سایر ضوابط موجود دارد تا مسایلی که موجب زیاندهی شرکت است بازنگری و اصلاح شده و پس از انجام این کار به وزارت راه اعلام کنیم که شرکت مذکور آماده واگذاری است.
به اجرای روند خصوصیسازی در ایرانایر خوشبین هستم و معتقدم این کار با روند منطقی انجام خواهد شد.
تشکیل ستاد ویژه خصوصیسازی در وزارت راه چه تاثیری در تسریع روند واگذاری این شرکت خواهد داشت.
به تازگی ستاد ویژهای در وزارت راه و ترابری برای خصوصیسازی تشکیل شده و دعوتنامهای نیز در این زمینه دریافت کردهایم علاوه بر مشارکت در این ستاد در شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران نیز با تشکیل ستادی فعالیت برای رفع موانع واگذاری این شرکت را آغاز کردهایم.
گرچه زمان دقیقی را نمیتوان برای واگذاری سهام این شرکت پیشبینی کرد و سازمان بورس نیز سوددهی حداقل 2 سال متوالی و ارایه تضمین کافی برای سوددهی آن از الزامات ورود شرکتها به بورس و عرضه سهام آن به متقاضیان است.